Weinig voorzitters van voetbalverenigingen moeten het in deze tijd meer naar hun zin hebben dan Aris van Daalen. En dat niet alleen omdat de 100-jarige VV Naaldwijk vanaf 8 oktober een jaar vol festiviteiten tegemoet gaat. Nee, de echte reden is dat het de club voor de wind gaat. De groei in het ledenaantal zit er goed in. In het vrouwenvoetbal is Naaldwijk inmiddels een grote Westlandse vereniging. De penningmeester heeft een gevulde schatkist. De begeleiding – trainers en medische staf - is op sterkte. Wat wil een voorzitter van een voetbalclub nog meer?

Nee, verwacht van Aris geen antwoord als: hoger voetballen met het eerste dan de huidige derde klasse zaterdag moet. ‘Natuurlijk willen we naar de tweede klasse promoveren. Maar het is niet onze ambitie om ten koste van alles zo hoog mogelijk te spelen. VV Naaldwijk is geen vereniging die betaalt, we willen het binnen onze eigen mogelijkheden doen. Er komen wel jongens van buitenaf, maar er komt hier geen vrachtwagen spelers voorrijden. Naaldwijk is een echte familieclub.’

Juist dat familiekarakter maakt zwart-wit tot een herkenbare club. Geen club waar alles in het teken staat van ‘het eerste’ maar waar elke speler aandacht krijgt, weet Aris. ‘Hier kent iedereen elkaar. Bij Naaldwijk is het gezellig, weten spelers. Vrienden trekken met elkaar op. Als je in een team zit heb je vrienden voor het leven. Mensen voetballen graag, maar daarna is het tijd voor een biertje. Dat sociale aspect zit overal doorheen.’

Tribune als pronkstuk

Aris is een van de nieuwe bestuursleden die vier jaar terug zijn ingestroomd. Ook hij heeft een zwart-wit voetbalverleden, al speelde hij van z’n zestiende tot z’n achttiende voor de jeugdselectie van Sparta (‘maar ik was niet goed genoeg voor de profs’). Onder het deels vernieuwde bestuur is er het een en ander veranderd, zegt hij zonder zichzelf op de borst te slaan. ‘We zijn erin geslaagd de vereniging wat beter neer te zetten. We hebben veel beetgepakt. De accommodatie staat. Het pronkstuk is de tribune die we met elkaar hebben opgeknapt. We groeien in leden, vooral het laatste jaar zijn we erg gegroeid.’

Opvallende groei in ledenaantal

Vooral die toename is opvallend. Landelijk gaat erbij de KNVB jaarlijks een procentje of twee van het ledenaantal af. Momenteel telt VV Naaldwijk 700 leden. Aris: ‘In 2018 hadden we 400 spelende leden. Nu 575. We hebben de website aangepast, flyers gemaakt, meer gebruik gemaakt van social media, we hebben scholen bezocht. Een groot deel van de groei zit in de jeugd. Daar kunnen we echt verschil maken, want wie de jeugd heeft, heeft de toekomst.’

Verdubbeling aantal meisjesleden

En dan helpt het een handje als de Leeuwinnen internationaal aan de weg timmeren, weet hij. ‘In twee jaar tijd is het aantal meisjes verdubbeld. Bij andere Westlandse clubs spelen de meisjes gewoon tussen de jongens. Maar veel meiden willen dat niet. Er zijn daarom meisjes overgestapt naar ons. Zij spelen in meisjesteams, maar als een meisje liever tussen de jongens voetbalt is er natuurlijk ook ruimte.’

Ook ziet hij een positieve invloed van meer vrouwen op de club. ‘Meiden geven een heel andere dynamiek aan de club. Dat zie je terug in de hele vereniging. (Lachend) De mannelijke leden zijn toch net een tandje netter met vrouwen erbij. En het brengt nog meer gezelligheid. De meiden gaan bij de jongens kijken, de jongens bij de meiden.’

Investeren in trainers

Wéér die gezelligheid. Maar, zegt voorzitter Aris er meteen bij, het is niet zo dat je net zo goed lid kunt worden van Westlandia ‘87, de jeu-de-boulesclub aan de andere kant van de Piet Struykweg. ‘Hier staat voetbal centraal. We willen iedereen op zijn of haar niveau zo hoog mogelijk opleiden. Daarom investeren we in trainers. Daarom hebben we ook Boudewijn de Geer aangesteld als hoofd jeugdopleiding, hij heeft zijn sporen verdiend bij andere verenigingen. We bieden ook een trainingskamp, we hebben goed opgeleide trainers, we hebben goeie medische staf en andere faciliteiten. Maar de sportbeleving is er één die past bij een familievereniging.’

Omnisportvereniging

Veel verenigingen kampen met vrijwilligerstekorten. Ook daar ligt een grote uitdaging. ‘Het blijft lastig om genoeg vrijwilligers te krijgen. Deels heeft het nu een verplicht karakter. Maar of we de organisatie blijvend rond kunnen krijgen? Ik denk dat we niet de enige vereniging op De Hoge Bomen zijn die er moeite mee heeft. Misschien moeten we wel toe naar een grote omnisportvereniging in Naaldwijk, ondersteund door de gemeente, waarbij krachten worden gebundeld. Maar op dit moment is de noodzaak er zeker niet en maken we ons op voor een mooi jubileumjaar.’